De tentoonstelling The Spell of the Sensuous belicht de vloeiende grenzen tussen het menselijke en het ‘more-than-human’ en brengt tactiele sculpturen, videowerken en grootschalige installaties samen. De deelnemende kunstenaars onderzoeken op de achtergrond van de voortdurende milieucrisis, onderzoeken de deelnemende kunstenaars dominante systemen van uitbuiting, de onbelichte geschiedenis van vervuiling, lichamelijke landschappen en post-natuurlijke ecosystemen.
Lees verder “Sonic Acts Biënnale 2024”Tag: Tentoonstelling
People’s Forum
People’s Forum, de eerste solotentoonstelling van Farida Sedoc, onderzoekt de voorwaarden voor kunst als middel voor bestaan en als instrument voor verandering. Sedoc vertrekt vanuit haar eigen precaire ervaringen als kunstenaar om nieuwe vormen van collectiviteit te verkennen. De tentoonstelling belicht historische en actuele stemmen van diasporische en transnationale gemeenschappen, gaat in op verzet en burgerlijke ongehoorzaamheid en geeft handvatten voor emancipatie.
De punk-, reggae- en hiphopesthetiek in haar werk contrasteert met de beeldtaal van de mainstream media. Het hergebruiken van dit visuele onderzoeksmateriaal in People’s Forum weerspiegelt de geest van de jaren 80 en schetst alternatieve werkelijkheden van het heden. Dit legt niet alleen de basis voor het aankaarten van urgente onderwerpen in de tentoonstelling en de huidige samenleving, maar stelt ook wereldwijde machtsstructuren in relatie tot de sociale, culturele en economische posities van mensen ter discussie.
Naast een serie nieuwe werken van Sedoc biedt People’s Forum een programma met toegankelijke en alternatieve manieren van artistieke productie en autonomie: een weekender art market, how-to workshops en Platform BK’s office-in-residence.
Office-in-Residence:
Platform BK biedt inzicht in hun werk als belangenorganisatie voor kunstenaars en culturele werkers, met de ambitie om zelforganisatie en solidariteit aan te moedigen voor een beter kunstklimaat.
People’s Forum wordt ondersteund door Amsterdam Fonds voor de Kunsten, Mondriaan Fonds, Gieskes-Strijbis Fonds, Prins Bernhard Cultuurfonds, Pictoright, en Oedipus Brouwerij.
Foto’s door Pieter Kers.
Dead Skin Cash
Wij mensen werpen onze dode huid af, of dat nou vrijwillig of onvrijwillig is. In deze tentoonstelling nemen Ghita Skali en Salim Bayri dit als uitgangspunt om de ambiguïteit rondom onze relatie tot dode huid uit te vergroten—de spanningsvelden tussen acceptatie en afwijzing (sommigen houden het, anderen schrobben het weg), tussen de nabijheid en verwaarlozing ervan, tussen onze onverschilligheid en de onstuitbare productie ervan, tussen onze (soms obsessieve) zorg ervoor en de afkeer ervan zodra het het lichaam verlaat.
Netwerken voor het verzamelen van dode huid—voor 20 euro per gram— zijn ontstaan via geruchten, online advertenties, visitekaartjes en stickers die door de gehele stad zijn verspreid, met de slogan: “Get money for your dead skin.” Een naïeve poging om een nieuw soort valuta te creëren en tegelijkertijd om overheidsgeld om te leiden en her te verdelen onder mensen die uit nieuwsgierigheid, noodzaak of vermaak wilden participeren. Binnen deze context wordt een intiem en direct materiaal als huid een mogelijk handelsartikel. Hoe smerig kan geld zijn?
Wat gebeurt er als er een waarde wordt toegekend aan iets dat we uit ons lichaam stoten? Wanneer de mogelijkheid ontstaat om een beloning te krijgen voor iets dat gewoonlijk wordt weggegooid, ontstaan dilemma’s over economische belangen, integriteit, ethiek, arbeid en uitbuiting—weerklinkend in de Engelse metafoor “selling your own skin“. Ondanks het verleidelijke aanbod hadden sommige mensen geen interesse in de uitwisseling, wat de vraag opriep: “Wie kan het zich veroorloven zijn eigen huid niet te verkopen?”.
De tentoonstelling bestaat volledig uit nieuwe werken. Een “Dead Skin Cash” informatiebalie is bedrukt met grote textielen die lijken op luchtfoto’s van landschappen, maar die in feite gemaakt zijn van dode huid-monsters van participanten.
Binnenin lege emmers hoor je opgenomen stemmen; gesprekken met vreemden van afkeer en vermaak, verwarring van nagelsalons en meningen van een dermatoloog. Boven bevinden zich in een ‘klassieke’ tentoonstellingsruimte collages die gemaakt zijn met gevonden afbeeldingen en de verzamelde dode huid. Verder in de expositie toont de video “Semiotics of the Hammam“—een directe reactie op “Semiotics of the Kitchen” van Martha Rosler”—een personage dat gevangen zit in een droge hammam en geïrriteerd hulpmiddelen voor hygiëne presenteert die gaandeweg steeds meer op wapens beginnen te lijken.
Foto’s door Pieter Kers
Visuele identiteit door Oriol Cabarrocas.
Deze expositie wordt gesteund door Gemeente Amsterdam, Mondriaan Fonds en Prins Bernhard Cultuurfonds.
SALWA’s Internet Café
Ben je benieuwd naar de manieren waarop het internet het leven en de creativiteit van migrantengemeenschappen heeft gevormd? Tijdens SALWA’s Internet Café duiken we in het onderwerp internetinfrastructuur in relatie tot migratie.
SALWA’s Internet Café neemt W139 over om nieuw werk van kunstenaars Sixin Zeng, Hala Alsadi, Geo Barcan en Chen-Yu Wang—dat tijdens hun residencies bij Salwa Foundation is ontwikkeld—te presenteren. Daarnaast zal Salwa een reeks screenings, performances, discussies en site-specific installaties organiseren die het snijvlak van gemeenschap, migratie en internet verkennen. Thema’s die onderzocht zullen worden bespreken ervaring rondom het gemeenschappelijke gebruik van internet en de kennis die daaruit voortkomt: nostalgie en herinneringen, lokale internetinfrastructuren, digitale migratie, online genderrollen, en pop-visuele en sonische talen die eind jaren negentig en begin jaren 2000 ontstonden.
SALWA’s Internet Café wordt ondersteund door Stimuleringsfonds, Amsterdams Fonds voor de Kunst. Partners zijn onder andere The Finnish Cultural Institute for the Benelux, The Hmm, Varia Zone, W139 en The Institute of Network Cultures.
Foto’s door Giovanni Salice.
Substitutes
Substitutes gaat in op queer geschiedenis en discoursen rond het lichaam, gender en seksualiteit. De tentoonstelling met werken van kunstenaars van verschillende generaties die gebruikmaken van uiteenlopende media, beoogt de verschillende discoursen te contextualiseren en ermee in gesprek te gaan.
Substitutes gaat over de afwezigheid van lichamen, de abstractie van het lichaam, en de instrumenten en taal die nodig zijn om onze lichamen te onderhouden en te beschrijven—zoals kostuums, ensceneringen, maskers of kleding. De tentoonstelling bevraagt de normatieve kaders waaraan queer en functioneel diverse lichamen worden onderworpen. Het menselijk lichaam zal, paradoxaal genoeg, zowel afwezig als aanwezig zijn in de tentoonstelling.
Substitutes is geïnitieerd door kunstenaar Philipp Gufler, en brengt werken samen van Lorenza Böttner, Johannes Büttner, Johanna Gonschorek, Elisàr von Kupffer, Rabe perplexum, Louwrien Wijers en Bruno Zhu. Philipp Gufler toont een nieuw werk getiteld Body/Text: een grootschalig gezeefdrukt textielwerk dat is geïnspireerd op Elisàr von Kupffers panoramaschilderij Klarwelt der Seligen (de heldere wereld van de gezegenden). Door hedendaagse artistieke posities te verbinden met historische perspectieven wil Substitutes een ‘levend archief’ van queer levens en netwerken creëren dat het verleden tot leven brengt voor de huidige generaties.
Je kunt de PDF versie van de handout hier vinden.
Substitutes wordt ondersteund door Mondriaan Fonds, Gieskes-Strijbis Fonds, Amsterdam Fonds voor de Kunst, Fonds21, Goethe Institut, Centro Elisarion, Pro Elisarion Association, Monacensia im Hildebrandhaus, Forum Queeres Archiv München en Grafisch Atelier Hilversum.
Visuele identiteit door Jacob Hoving.
Tentoonstellingsfotografie door Pieter Kers.
Turning Towards Fluidity: Tournament of the Unknown
Van 19 november tot 18 december 2022 vindt Gabriel Fontana’s Turning Towards Fluidity: A Tournament of the Unknown plaats in W139. Gedurende deze periode, die samenvalt met het WK Voetbal 2022, daagt A Tournament of the Unknown het binaire denken en de gevestigde sociale normen uit door middel van queer sportevenementen, workshops en performances.
A Tournament of the Unknown zal ons uitdagen om de manier waarop wij denken, ons gedragen en hoe we ons tot elkaar verhouden te herzien, en zo te komen tot hernieuwde opvattingen over het samenzijn in de maatschappij.
Zowel tijdens de opening als de finissage is er gelegenheid om actief deel te nemen aan het toernooi. Daarnaast zullen verschillende groepen, variërend van scholen, organisaties uit de buurt tot culturele instellingen, worden uitgenodigd om deel te nemen aan de spelen die in W139 gaan plaatsvinden. Naast het toernooi zal in W139 sporthal een tentoonstelling en een publieksprogramma plaatsvinden, zodat de ruimte ook tussen de wedstrijden door wordt geactiveerd. We tonen een selectie kunstwerken en organiseren een publieksprogramma met lezingen, een filmavond en gemodereerde WK-kijksessies.
De tentoongestelde kunstwerken, waaronder installaties, textiel en videowerken, zullen ingrijpen in de sporthal en nieuwe ingangen bieden voor sport als microkosmos van de samenleving. Daarnaast hebben we een selectie kleding en accessoires samengesteld van onafhankelijke ontwerpers en kunstenaars die zich bezighouden met het snijvlak van sport en mode. Merchandise, speciaal ontworpen voor de tentoonstelling, zal ook verkrijgbaar zijn in de W139 shop.
Deelnemende kunstenaars zijn Ronnie Close, Delphine Dénéréaz, Martynas Gailiušas, Davy de Lepper, John Lucas, Claudia Rankine, Julius Thissen, Paul Whitty, Versatile Forever en Sample.CM.
Fotografie door Zazie Stevens en Elodie Vreeburg.
Visuele identiteit door Sheona Turnbull and TAL.
Supported door VriendenLoterij Fonds, Creative Industries Fund NL, Mondriaan Fonds, City of Amsterdam en Concrete.
A Language Under My Skin
“I am both a stranger and a native to the same land, to the same mother tongue. This century told us too many times to stay alone, to cut all ties, never to look back, to go and conquer the moon: and this is what I did. This is what I do.” – Etel Adnan
We worden geboren in een wereld, een leefomgeving en in omstandigheden die buiten onze controle liggen – we worden geboren in taal. De taal (of talen) die we spreken beïnvloeden hoe we denken over, en omgaan met, onze omgeving. Zij beïnvloeden onze denkprocessen, onze gevoelens en hoe we denken over tijd en ruimte. Vragen over taal refereren niet alleen aan de taalkunde, maar hebben filosofen, juristen, godsdienstwetenschappers, cognitiewetenschappers, antropologen, psychologen, en vele anderen beziggehouden.
Hoe worden we dan gevormd door taal? Geeft een taal onze gedachten vorm of is het enkel een middel om gedachten uit te drukken? In deze solotentoonstelling verkent Sadik Kwaish Alfraji de complexiteit van deze vragen. De animaties, grootschalige tekeningen en muurschilderingen in deze tentoonstelling gaan over de vraag waaruit een taal eigenlijk bestaat. Zijn het de woorden zelf? Zijn het de beelden van de woorden? Is het een alfabet, zijn het de klanken van de woorden of zijn het de fysieke gebaren van een uitdrukking? Het geheel is wat een ‘taal’ vormt en vormgeeft. Als verteller poogt Alfraji een van de gezichten van taal naar voren te brengen.
A Language Under My Skin toont nieuw werk van Alfraji waaronder een animatiefilm, graffiti-muurschilderingen en grootschalige tekeningen die de tentoonstellingsruimte transformeren. Sadik’s tekeningen en animaties weerspiegelen de idee van het lichaam als een taal, een manuscript, een drager van talen, vormen en betekenis. De werken in de tentoonstelling geven een vorm aan, en vervlechten allerlei onderdelen van de taal – van de alfabetboeken die we als kind gebruiken om klanken met symbolen te verbinden tot complexe metaforen en idiomen die vaak moeilijk te vertalen zijn.
De tentoonstelling omvat ook een publiek programma van workshops, films en lezingen die nieuwe perspectieven bieden op de tentoonstelling en de conceptuele, verhalende en filosofische onderbouwing ervan.
Foto’s door Pieter Kers.
That Those Beings Be Not Being
Onze huidige tijd is verzadigd met polarisatie en dichotoom denken – met ons, of tegen ons, liberaal of conservatief, goed of fout, alles of niets. Tweedelige denkwijzen doen zich vaak voor wanneer complexe ideeën en vraagstukken te veel worden teruggebracht tot tweevoudige antwoorden. Omdat we, in plaats van het omarmen van veelzijdigheid, gebonden zijn aan het denken over, en binnen, vaste categorieën die zich niet evolueren binnen de tijdsgeest of zich aanpassen aan onze voortdurend veranderende omgevingen.
Deze ontwikkeling van tweedelig denken heeft wereldwijd invloed gehad op samenlevingen en structuren, over sociale, politieke, economische en ecologische grenzen heen. De gevolgen van de tweedeling zijn ernstiger geworden met de versnelde geglobaliseerde mobiliteit van de afgelopen decennia, terwijl het sociale netwerk steeds meer gemengd en heterogeen is geworden. Maar hoe wordt onze omgeving werkelijk beïnvloed door de politiek en de ontwikkelingen van polarisatie? Wat zijn de strategieën die nodig zijn om mens en ecosysteem te laten samenleven in de gedeelde ruimte die we bewonen?
De tentoonstelling en het publieke programma brengen lokale en internationale kunstenaars met elkaar in dialoog die ons uitdaagt om verder te kijken dan het tweedelige denken, door te kijken naar bemiddeling binnen overlappende en kruisende ruimtes – ‘the inbetween’, het nog niet bestaande en het wordende. De kunstenaars werken met video, print, beeldhouwkunst, performance en interactieve omgevingen en gaan in op vragen rond tweestemmigheid en de sociaal-politieke complexiteit van hun omgeving door middel van humor, het vertellen van verhalen, discussie en het creëren van alter ego’s en fictieve ruimtes.
De titel ‘That Those Beings Be Not Being’ is ontleend aan een hoofdstuk uit Édouard Glissant’s Poetics of Relation, waarin hij stelt dat “we moeten schreeuwen om het recht op ondoorzichtigheid voor iedereen. Voor Glissant is ‘ondoorzichtigheid’ een onbekendheid – een anders-zijn dat niet kwantificeerbaar is, een pluriformiteit die categorieën van identificeerbaar verschil overstijgt en zich verzet tegen hyperzichtbaarheid en de drang naar het hebben van een totaalbeeld.
Foto’s door Pieter Kers
Artistiek uitgangspunt (pdf)
Over de werken (pdf)
He says: I am from there, I am from here,
but I am neither there nor here.
I have two names which meet and part…
I have two languages, but I have long forgotten
which is the language of my dreams.
Mahmoud Darwish
Architectures of Noise
In 2021 werkten de deelnemers van Architectures of Noise individueel en collectief in op kunst gebaseerde onderzoeksprocessen. Het gaat hierbij om leessessies, wandelingen, gesprekken, vergezeld door architecturale en sculpturale interventies, performances, workshops en experimenten, gefocust op de ‘experiri’ (ervaring), rede, en resonantie binnen het publieke en private domein.
Tijdens de zomersessie in W139 worden artefacten van diverse maar onderling verbonden aspecten van deze genealogieën van ervaring en epistemische architecturen gedeeld met het publiek. Er wordt onderzocht hoe deze gespecialiseerde en soms ook ambigue instrumenten (i.e., taal, wetten) materialiteiten en politieke concepten die uit het verleden zijn uitgekristalliseerd, de toekomstige vooruitgang beïnvloeden.
Architectures of Noise is gecureerd door Evelina Rajca en mogelijk gemaakt in samenwerking met bijdragen van:
Clara Palli
Pierfrancesco Gava
Arefeh Riahi and Sher Doruff
Ellington Mingus
Susanna Schoenberg
Thomas Hawranke
Lillian Rosa, Gudrun Schoppe in samenwerking met Samer Makarem
Evelina Rajca in correspondententie met Felipe González en Konrad Bohley en genodigden.
Meer informatie;
Handout (pdf)
Informatie over de werken (pdf)
POLAR ROOM | WhatDoYouFightFor?
Lillian Rosa, Gudrun Schoppe in samenwerking met Samer Makarem
“Wat stelt mensen in staat om het hart te zijn van een burgermaatschappij die nodige veranderingen in de wereld teweegbrengt?”
Dit is het hoofdthema van het interdisciplinaire kunstwerk WhatDoYouFightFor? door Lillian Rosa en Gudrun Schoppe. In vervolg op de documentaire (R)EVOLUTION en een reeks evenementen in Berlijn, gebruiken zij hun collectieve (digitale) Artist in Residency in Amsterdam als uitgangspunt voor het ontwikkelen van een serie filmportretten met burgers uit de hele wereld die zich inzetten voor acties rondom democratie, duurzaamheid en burgerrechten.
In samenwerking met de Libanese activist Samer Makarem en zijn netwerk – die zich bezighouden met het leiden van een civiele alliantie voor de wederopbouw en opbouw van een burgerlijke staat zonder corruptie, maar met burgerrechten en democratie – delen zij artefacten van het lopende collectieve onderzoek in de Polar Room van W139 in het kader van hun gezamenlijke (digitale) residentie.
Foto’s door Jeroen de Smalen.
Verbógen Verbrijzeld
Verbógen Verbrijzeld onderzoekt hoe wit licht versplinterd en verbogen kan worden – hoe je met de materie kan samensmelten.
In de solotentoonstelling van Philip Vermeulen maak je kennis met zijn nieuw ontwikkelde ‘hyper-sculpturen’, die wit licht ombuigen en mechanisch verbrijzelen tot duizenden stukjes kleur. Het kleurengeraas, het indringende geluid en de wind van de snel draaiende machines geven je een intens fysieke ervaring. De werken gaan in een meta-compositie met elkaar in dialoog, waardoor je ondergedompeld zal worden in de dynamiek tussen mens en machine.
Philip Vermeulen, gevestigd in Den Haag, maakt als kunstenaar grootschalige installaties. In zijn werk manipuleert hij primaire natuurkundige verschijnselen als licht, geluid en beweging. Zijn installaties vormen een onophoudelijk onderzoek naar de veranderingen van psychologische zijnstoestanden. Vermeulen creëert wat hij ‘hypersculpturen’ noemt: kinetische sculpturen die met zo’n hoge snelheid bewegen dat de fysieke eigenschappen van de materialen waaruit ze bestaan in de perceptie van de toeschouwer lijken te veranderen.
Zijn werk is vertoond bij onder andere musea (Stedelijk Museum Amsterdam, Stedelijk Museum Schiedam, Rijksmuseum Twenthe), kunstruimtes (W139, Arti et Amicitae), clubs (Berghain Berlijn), media festivals (Novas Frequências Rio de Janeiro, Ars Electronica Linz, TodaysArt, CTM Berlijn) en in de open lucht (Into the Great Wide Open). In 2020 werd Vermeulen genomineerd voor de Volkskrant Beeldende kunst prijs en later in het jaar werd zijn installatie More Moiré² genomineerd voor een Gouden Kalf in de categorie Best Interactive 2020.
Deze tentoonstelling wordt mede mogelijk gemaakt door Stroom Den Haag, Mondriaan Fonds, Gemeente Amsterdam, Kickstart Cultuur Fonds en PIP Den Haag.
