Tag: Tentoonstelling

Substitutes

Substitutes gaat in op queer geschiedenis en discoursen rond het lichaam, gender en seksualiteit. De tentoonstelling met werken van kunstenaars van verschillende generaties die gebruikmaken van uiteenlopende media, beoogt de verschillende discoursen te contextualiseren en ermee in gesprek te gaan.

Substitutes gaat over de afwezigheid van lichamen, de abstractie van het lichaam, en de instrumenten en taal die nodig zijn om onze lichamen te onderhouden en te beschrijven—zoals kostuums, ensceneringen, maskers of kleding. De tentoonstelling bevraagt de normatieve kaders waaraan queer en functioneel diverse lichamen worden onderworpen. Het menselijk lichaam zal, paradoxaal genoeg, zowel afwezig als aanwezig zijn in de tentoonstelling.

Substitutes is geïnitieerd door kunstenaar Philipp Gufler, en brengt werken samen van Lorenza Böttner, Johannes Büttner, Johanna Gonschorek, Elisàr von Kupffer, Rabe perplexum, Louwrien Wijers en Bruno Zhu. Philipp Gufler toont een nieuw werk getiteld Body/Text: een grootschalig gezeefdrukt textielwerk dat is geïnspireerd op Elisàr von Kupffers panoramaschilderij Klarwelt der Seligen (de heldere wereld van de gezegenden). Door hedendaagse artistieke posities te verbinden met historische perspectieven wil Substitutes een ‘levend archief’ van queer levens en netwerken creëren dat het verleden tot leven brengt voor de huidige generaties.

Je kunt de PDF versie van de handout hier vinden.

Substitutes wordt ondersteund door Mondriaan Fonds, Gieskes-Strijbis Fonds, Amsterdam Fonds voor de Kunst, Fonds21, Goethe Institut, Centro Elisarion, Pro Elisarion Association, Monacensia im Hildebrandhaus, Forum Queeres Archiv München en Grafisch Atelier Hilversum.

Visuele identiteit door Jacob Hoving.

Tentoonstellingsfotografie door Pieter Kers.

Turning Towards Fluidity: Tournament of the Unknown

Van 19 november tot 18 december 2022 vindt Gabriel Fontana’s Turning Towards Fluidity: A Tournament of the Unknown plaats in W139. Gedurende deze periode, die samenvalt met het WK Voetbal 2022, daagt A Tournament of the Unknown het binaire denken en de gevestigde sociale normen uit door middel van queer sportevenementen, workshops en performances.

A Tournament of the Unknown zal ons uitdagen om de manier waarop wij denken, ons gedragen en hoe we ons tot elkaar verhouden te herzien, en zo te komen tot hernieuwde opvattingen over het samenzijn in de maatschappij.

Zowel tijdens de opening als de finissage is er gelegenheid om actief deel te nemen aan het toernooi. Daarnaast zullen verschillende groepen, variërend van scholen, organisaties uit de buurt tot culturele instellingen, worden uitgenodigd om deel te nemen aan de spelen die in W139 gaan plaatsvinden. Naast het toernooi zal in W139 sporthal een tentoonstelling en een publieksprogramma plaatsvinden, zodat de ruimte ook tussen de wedstrijden door wordt geactiveerd. We tonen een selectie kunstwerken en organiseren een publieksprogramma met lezingen, een filmavond en gemodereerde WK-kijksessies.

De tentoongestelde kunstwerken, waaronder installaties, textiel en videowerken, zullen ingrijpen in de sporthal en nieuwe ingangen bieden voor sport als microkosmos van de samenleving. Daarnaast hebben we een selectie kleding en accessoires samengesteld van onafhankelijke ontwerpers en kunstenaars die zich bezighouden met het snijvlak van sport en mode. Merchandise, speciaal ontworpen voor de tentoonstelling, zal ook verkrijgbaar zijn in de W139 shop.

Deelnemende kunstenaars zijn Ronnie Close, Delphine Dénéréaz, Martynas Gailiušas, Davy de Lepper, John Lucas, Claudia Rankine, Julius Thissen, Paul Whitty, Versatile Forever en Sample.CM.

Handout (pdf)

Fotografie door Zazie Stevens en Elodie Vreeburg.

Visuele identiteit door Sheona Turnbull and TAL.

Supported door VriendenLoterij Fonds, Creative Industries Fund NL, Mondriaan Fonds, City of Amsterdam en Concrete.

A Language Under My Skin

“I am both a stranger and a native to the same land, to the same mother tongue. This century told us too many times to stay alone, to cut all ties, never to look back, to go and conquer the moon: and this is what I did. This is what I do.” – Etel Adnan

We worden geboren in een wereld, een leefomgeving en in omstandigheden die buiten onze controle liggen – we worden geboren in taal. De taal (of talen) die we spreken beïnvloeden hoe we denken over, en omgaan met, onze omgeving. Zij beïnvloeden onze denkprocessen, onze gevoelens en hoe we denken over tijd en ruimte. Vragen over taal refereren niet alleen aan de taalkunde, maar hebben filosofen, juristen, godsdienstwetenschappers, cognitiewetenschappers, antropologen, psychologen, en vele anderen beziggehouden.

Hoe worden we dan gevormd door taal? Geeft een taal onze gedachten vorm of is het enkel een middel om gedachten uit te drukken? In deze solotentoonstelling verkent Sadik Kwaish Alfraji de complexiteit van deze vragen. De animaties, grootschalige tekeningen en muurschilderingen in deze tentoonstelling gaan over de vraag waaruit een taal eigenlijk bestaat. Zijn het de woorden zelf? Zijn het de beelden van de woorden? Is het een alfabet, zijn het de klanken van de woorden of zijn het de fysieke gebaren van een uitdrukking? Het geheel is wat een ‘taal’ vormt en vormgeeft. Als verteller poogt Alfraji een van de gezichten van taal naar voren te brengen.

A Language Under My Skin toont nieuw werk van Alfraji waaronder een animatiefilm, graffiti-muurschilderingen en grootschalige tekeningen die de tentoonstellingsruimte transformeren. Sadik’s tekeningen en animaties weerspiegelen de idee van het lichaam als een taal, een manuscript, een drager van talen, vormen en betekenis. De werken in de tentoonstelling geven een vorm aan, en vervlechten allerlei onderdelen van de taal – van de alfabetboeken die we als kind gebruiken om klanken met symbolen te verbinden tot complexe metaforen en idiomen die vaak moeilijk te vertalen zijn.

De tentoonstelling omvat ook een publiek programma van workshops, films en lezingen die nieuwe perspectieven bieden op de tentoonstelling en de conceptuele, verhalende en filosofische onderbouwing ervan.

Foto’s door Pieter Kers.

Artistiek uitgangspunt (pdf)

That Those Beings Be Not Being

Onze huidige tijd is verzadigd met polarisatie en dichotoom denken – met ons, of tegen ons, liberaal of conservatief, goed of fout, alles of niets. Tweedelige denkwijzen doen zich vaak voor wanneer complexe ideeën en vraagstukken te veel worden teruggebracht tot tweevoudige antwoorden. Omdat we, in plaats van het omarmen van veelzijdigheid, gebonden zijn aan het denken over, en binnen, vaste categorieën die zich niet evolueren binnen de tijdsgeest of zich aanpassen aan onze voortdurend veranderende omgevingen.

Deze ontwikkeling van tweedelig denken heeft wereldwijd invloed gehad op samenlevingen en structuren, over sociale, politieke, economische en ecologische grenzen heen. De gevolgen van de tweedeling zijn ernstiger geworden met de versnelde geglobaliseerde mobiliteit van de afgelopen decennia, terwijl het sociale netwerk steeds meer gemengd en heterogeen is geworden. Maar hoe wordt onze omgeving werkelijk beïnvloed door de politiek en de ontwikkelingen van polarisatie? Wat zijn de strategieën die nodig zijn om mens en ecosysteem te laten samenleven in de gedeelde ruimte die we bewonen?

De tentoonstelling en het publieke programma brengen lokale en internationale kunstenaars met elkaar in dialoog die ons uitdaagt om verder te kijken dan het tweedelige denken, door te kijken naar bemiddeling binnen overlappende en kruisende ruimtes – ‘the inbetween’, het nog niet bestaande en het wordende. De kunstenaars werken met video, print, beeldhouwkunst, performance en interactieve omgevingen en gaan in op vragen rond tweestemmigheid en de sociaal-politieke complexiteit van hun omgeving door middel van humor, het vertellen van verhalen, discussie en het creëren van alter ego’s en fictieve ruimtes.

De titel ‘That Those Beings Be Not Being’ is ontleend aan een hoofdstuk uit Édouard Glissant’s Poetics of Relation, waarin hij stelt dat “we moeten schreeuwen om het recht op ondoorzichtigheid voor iedereen. Voor Glissant is ‘ondoorzichtigheid’ een onbekendheid – een anders-zijn dat niet kwantificeerbaar is, een pluriformiteit die categorieën van identificeerbaar verschil overstijgt en zich verzet tegen hyperzichtbaarheid en de drang naar het hebben van een totaalbeeld.

Foto’s door Pieter Kers

Artistiek uitgangspunt (pdf)
Over de werken (pdf)

He says: I am from there, I am from here,
but I am neither there nor here.
I have two names which meet and part…
I have two languages, but I have long forgotten
which is the language of my dreams.

Mahmoud Darwish

Architectures of Noise

In 2021 werkten de deelnemers van Architectures of Noise individueel en collectief in op kunst gebaseerde onderzoeksprocessen. Het gaat hierbij om leessessies, wandelingen, gesprekken, vergezeld door architecturale en sculpturale interventies, performances, workshops en experimenten, gefocust op de ‘experiri’ (ervaring), rede, en resonantie binnen het publieke en private domein.

Tijdens de zomersessie in W139 worden artefacten van diverse maar onderling verbonden aspecten van deze genealogieën van ervaring en epistemische architecturen gedeeld met het publiek. Er wordt onderzocht hoe deze gespecialiseerde en soms ook ambigue instrumenten (i.e., taal, wetten) materialiteiten en politieke concepten die uit het verleden zijn uitgekristalliseerd, de toekomstige vooruitgang beïnvloeden.

Architectures of Noise is gecureerd door Evelina Rajca en mogelijk gemaakt in samenwerking met bijdragen van:

Clara Palli
Pierfrancesco Gava
Arefeh Riahi and Sher Doruff
Ellington Mingus
Susanna Schoenberg
Thomas Hawranke
Lillian Rosa, Gudrun Schoppe in samenwerking met Samer Makarem
Evelina Rajca in correspondententie met Felipe González en Konrad Bohley en genodigden.

Meer informatie;
Handout (pdf)
Informatie over de werken (pdf)

POLAR ROOM | WhatDoYouFightFor?

Lillian Rosa, Gudrun Schoppe in samenwerking met Samer Makarem

“Wat stelt mensen in staat om het hart te zijn van een burgermaatschappij die nodige veranderingen in de wereld teweegbrengt?” 

Dit is het hoofdthema van het interdisciplinaire kunstwerk WhatDoYouFightFor? door Lillian Rosa en Gudrun Schoppe. In vervolg op de documentaire (R)EVOLUTION en een reeks evenementen in Berlijn, gebruiken zij hun collectieve (digitale) Artist in Residency in Amsterdam als uitgangspunt voor het ontwikkelen van een serie filmportretten met burgers uit de hele wereld die zich inzetten voor acties rondom democratie, duurzaamheid en burgerrechten.

In samenwerking met de Libanese activist Samer Makarem en zijn netwerk – die zich bezighouden met het leiden van een civiele alliantie voor de wederopbouw en opbouw van een burgerlijke staat zonder corruptie, maar met burgerrechten en democratie – delen zij artefacten van het lopende collectieve onderzoek in de Polar Room van W139 in het kader van hun gezamenlijke (digitale) residentie.

Foto’s door Jeroen de Smalen.

Verbógen Verbrijzeld

Verbógen Verbrijzeld onderzoekt hoe wit licht versplinterd en verbogen kan worden – hoe je met de materie kan samensmelten.

In de solotentoonstelling van Philip Vermeulen maak je kennis met zijn nieuw ontwikkelde ‘hyper-sculpturen’, die wit licht ombuigen en mechanisch verbrijzelen tot duizenden stukjes kleur. Het kleurengeraas, het indringende geluid en de wind van de snel draaiende machines geven je een intens fysieke ervaring. De werken gaan in een meta-compositie met elkaar in dialoog, waardoor je ondergedompeld zal worden in de dynamiek tussen mens en machine.

Philip Vermeulen, gevestigd in Den Haag, maakt als kunstenaar grootschalige installaties. In zijn werk manipuleert hij primaire natuurkundige verschijnselen als licht, geluid en beweging. Zijn installaties vormen een onophoudelijk onderzoek naar de veranderingen van psychologische zijnstoestanden. Vermeulen creëert wat hij ‘hypersculpturen’ noemt: kinetische sculpturen die met zo’n hoge snelheid bewegen dat de fysieke eigenschappen van de materialen waaruit ze bestaan in de perceptie van de toeschouwer lijken te veranderen.

Zijn werk is vertoond bij onder andere musea (Stedelijk Museum Amsterdam, Stedelijk Museum Schiedam, Rijksmuseum Twenthe), kunstruimtes (W139, Arti et Amicitae), clubs (Berghain Berlijn), media festivals (Novas Frequências Rio de Janeiro, Ars Electronica Linz, TodaysArt, CTM Berlijn) en in de open lucht (Into the Great Wide Open). In 2020 werd Vermeulen genomineerd voor de Volkskrant Beeldende kunst prijs en later in het jaar werd zijn installatie More Moiré² genomineerd voor een Gouden Kalf in de categorie Best Interactive 2020.

Deze tentoonstelling wordt mede mogelijk gemaakt door Stroom Den Haag, Mondriaan Fonds, Gemeente Amsterdam, Kickstart Cultuur Fonds en PIP Den Haag.

Under Bat Hill

Under Bat Hill is een groepstentoonstelling waarin W139 voorgesteld wordt als een glorieuze grot gelegen te midden van de stad. Afgezonderd van de buitenwereld en zijn bewoners zal de ruimte geactiveerd worden door een dagelijks programma van filmvertoningen en luistersessies.

Op 22 april 2020 om 19:35 uur tweette paus Franciscus [When we are in a state of sin we are like “human bats” who can move about only at night. We find it easier to live in darkness because the light reveals to us what we do not want to see. But then our eyes grow accustomed to darkness and we no longer recognize the light.] Zijn tweet ontving honderden reacties, waaronder een van @GiveBatsABreak: [On the contrary Holy Father, the darkness brings to the bat precisely that which it DOES want to face, not what it doesn’t. Bats are not under the cover of night committing crimes for which it should be ashamed, but providing invaluable services to our ecosystems and communities.] @GiveBatsABreak gaat met een reeks tweets verder in op de achteloze antropomorfe beschrijving van de paus, en onderstreept hoe vleermuizen het milieu en de economie juist ten goede komen.

Under Bat Hill toont een selectie van werken die ook onderwerpen voorbij hun gebruikelijke betekenis zoeken. Kwesties die bestaan in de wereld buiten de grot Under Bat Hill. 

Fotografie door Jeroen de Smalen.