Tag: Performance

Reis naar binnen in een vier uur durende trance-ervaring.

De Zweeds-Nederlandse Jefta van Dinther is weleens omschreven als ‘de ster van de donkere en mysterieuze technodans’. Zijn producties zijn hallucinerend en dynamisch, loeistrak vormgegeven en bieden een blik op de mens in een wereld gedomineerd door technologie. In Unearth focust de choreograaf op de noodzaak om desondanks te blijven voelen.

Van Dinther nodigt met Unearth het publiek uit voor een introspectieve reis. Alleen gebruikmakend van beweging én de stem, biedt het vier uur durende dans-event in kunstencentrum W139 in hartje Amsterdam één grote, voortstuwende trance-ervaring.

De dansers keren hun lichaam binnenstebuiten om diepgewortelde gevoelens over sociale verwantschap, leven en sterfelijkheid bloot te leggen. Ontdaan van theatrale elementen als belichting, muziek en scenografie biedt de voorstelling ruimte om de capaciteiten en onvermogens van de mens in z’n puurste vorm te laten opborrelen.

Terwijl ze persoonlijke interpretaties zingen van popsongs – als intense emotionele en fysieke ontlading – bewegen de dansers verzacht en vertraagd door het publiek. Soms blijven ze hangen of stoppen ze naast iemand, op zoek naar contact of troost.

De titel Unearth verwijst naar iets wat niet van deze aarde is. Hiermee benadrukt Van Dinther hét thema binnen zijn werk van de afgelopen jaren: de technologisering van de wereld waarin we leven. Die is bedoeld om te dienen, maar bestuurt inmiddels ons leven. “Jefta van Dinther slaagt er andermaal in de mens af te beelden als buitenaardse wezens en tijdelijke gasten op deze aarde,” schreef een recensent naar aanleiding van de première.

De voorstelling duurt vier uur, maar het is mogelijk om de zaal op elk moment te verlaten en te betreden, behalve tijdens de laatste – naar een apotheose opbouwende – dertig minuten.

As part of Sadik Kwaish Alfraji’s exhibition A Language Under My Skin, W139 will host a performance by The Names. Shaped by the ideas of critical music, listening and sounding practices, and the position of the post-musical, The Names combines playing musical material with reflections on public space, society, and the world of ideas at large.

The Piece DH (Doug Hammond), composed by The Names initiator Koen Nutters, is an extended structure for modal improvisation based on the letters of the name of Doug Hammond: composer, drummer, musician, poet, and educator. The Names is a new Berlin/Amsterdam/Heerlen collective of creative musicians playing open, yet melodic, pieces in a Cage/Oliveros informed spectrum of improvised strategies and open-ended compositions.

The Names:

Harry Golden – tuba

Marielle Groven – violin

Aimée Theriot – cello

Koen Nutters – bass, composition

Gert-Jan Prins – percussion

Originally inspired by the urgencies of the pandemic and the anosmia that millions of people experienced, The Syntax of Smell looks at the entanglements between scent memory, nostalgia and toxicity.

Our daily life has increasingly been scented by large conglomerates, and many of our scent-based memories conceal histories of pollution, waste, and ecological extraction. Scents of fresh laundry and washed linen are likely the product of laboratory produced nitromusks; the taste of ‘fresh’ supermarket orange juice is usually a product of ethyl butyrate; and the burning of sandalwood incense, a dear memory for many, is both neurotoxic and linked to a few forms of cancer.

Engaging with commercial artificial scent production on a micro scale, The Syntax of Smell simultaneously utilises and critiques the olfactory toolbooks of these large industries. During specified moments when the work is activated in the context of an open lab, visitors will be able to share their stories with Majorana, who in turn will create a special scent for them that evokes their lost memories, while simultaneously underlining the links between our memories, our notion of ‘artificiality’, and pollution.

Times of the performances:

Friday 30 September from 18:00 to 21:00 at W139
Thursday 6 October from 19:00 to 23:00 at W139
Sunday 16 October from 13:00 to 16:00 at W139
Sunday 23 October from 14:00 to 17:00 at W139

Photography by Pieter Kers.

“For six years already I have been moving and becoming with HIV.”

Keeping up with the Virus onderzoekt onderlinge afhankelijkheid, het zoeken naar verbinding, het nemen van risico’s en solidariteit. Met het virus als belichaamde metafoor in het lichaam van de kunstenaar—in een tijdperk van ondetecteerbaarheid—wil Adamczak in de performance de genealogie en dramaturgie van leven met HIV door de jaren heen activeren.

Szymon Adamczak (1991, hij/hem, PL/NL) is een queer dramaturg, schrijver, theater- en performancemaker die in verschillende disciplines werkt. Hij is geïnteresseerd in cultuur rondom HIV en transnationaal queer activisme. Hij is alum van DAS Theater en een huidige fellow van THIRD, een programma voor artistic researchers aangeboden door DAS Research. Als dramaturg is hij gespecialiseerd in het ontwerpen van artistieke processen, (non)verbaal, intiem en documentair werk. In zijn eigen creaties verweeft Szymon poëtische verbeelding, visuele gevoeligheid, theorie en fysieke performance met elkaar. Van 2017 tot 2021 ontwikkelde en presenteerde hij de voorstelling An Ongoing Song met Billy Mullaney. Hij werkt nu als artistiek coördinator van IPOP, een praktijkgericht, onderzoeks- en workshopsprogramma ter bevordering van queer educatie aan de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam. Szymon woont in Nederland en is vrijwilliger voor de HIV Vereniging. Momenteel doet Szymon onderzoek naar Bob Mellors, medeoprichter van het Gay Liberation Front UK, zijn leven en activisme en zijn uiteindelijke tragische dood in Warschau in 1996.

Foto’s door Elodie Vreeburg.

Visuele identiteit door Jacob Hoving.

Substitutes wordt ondersteund door Mondriaan Fonds, Gieskes-Strijbis Fonds, Amsterdam Fonds voor de Kunst, Goethe Institut, Centro Elisarion, Pro Elisarion Association, Monacensia im Hildebrandhaus, Forum Queeres Archiv München, Grafisch Atelier Hilversum en Fonds21.