Net als de titel van de komedie Much ado about nothing, zit ook mijn werk vol tegenstrijdigheden. Gelaagd doch minimalistisch, gaat het over tijd en ruimte maar ook over de menselijke verhouding daartoe. Over horror vacui en ook over leegte. Over ongeziene dingen maar ook over onze omgeving. Mijn afbeeldingen lijken te willen veranderen in niets. Zoals muziek en performance willen ze bewegen, maar ook dit is wederom een tegenstrijdigheid in de schilderkunst. Mijn manier van werken is intuïtief en destructief. Ik doe uitspraken en neem ze gelijktijdig terug. Mijn schilderijen zijn meerdere onaffe lagen die met elkaar communiceren; ik zie ze als levende wezens.

Uiteindelijk moet de betekenis door de kijker gegeven worden, want het werk zelf is eigenlijk veel gedoe om niets.